Vrijdag 23 juli 2021

Peter, de eigenaar van B&B Aan de Posbank, had voor een uitstekend ontbijt gezorgd. Zelfs enkele zakjes om een lunch voor onderweg mee te nemen. We reden eerst naar Brummen maar konden het geplande punt bij het veer naar Bronkhorst niet bereiken. De weg er naartoe was nog afgesloten vanwege het hoge water eerder. Aan de rand van Brummen was plek genoeg. Met de andere auto naar Loenen, de eerder genoemde Leeuwenbergweg. Weer niet aan de weg zelf, maar wel aan de wandelroute, aan de Hoofdweg plaatsten we de auto. Terwijl we net hadden gevonden welke kant we op moesten lopen kwam de heer van gisteren (in gele kleding, maar nu met pet en zonder stok) ons tegemoet. Hij moest alweer een brief posten zei hij.

Langzaamaan werd de hoeveelheid bos minder en liepen we meer langs landerijen. En langs het huis van een kabouter ... Net over het Apeldoorns kanaal dronken we koffie bij een aardige mevrouw met een vaste standplaats voor haar verkoopwagen met koffie en snacks. Geen toilet, dus dat werd even lastig. Gelukkig een paar honderd meter verderop een natuurvriendenhuis. Daarna over een van de hoofdwegen, een zand- en grindpad door Hall. Duidelijk langs een ‘kunstenaar’, zie foto, en langs een mooi oud kerkje. Een andere wandelaar had daarnet een uil gespot.

Zeldzame runderen zoals aangegeven op een bordje hebben we daar niet gezien. Na een mooi wandel/fietspad kwamen we een mooie bank tegen om even wat te eten. Een heel rustig lekje. Gezien het houtsnijwerk op het bankje moet iemand er dagen hebben doorgebracht. Bij kasteel Engelenburg in Brummen had men golfbanen aangelegd, te zien ook aan de balletjes die aan de slootkant lagen. Op een terras in het midden van Brummen, tegenover een visboer, nog maar even wat gedronken. Daarna de weg door het dorp vervolgt naar de auto.

We wilden toch nog wel even kijken hoe hoog het water in de IJssel had gestaan en liepen een heel eind tot we het veer konden zien liggen. Toen we het aan een eigenaar van een huis in de uiterwaarden vroegen hoe hoog het water in zijn kelder had gestaan zei hij: “We hebben geen kelder.” Maar ze hadden geen last gehad van hoog water, het was daar duidelijk niet zo hoog geweest als in Limburg. Onder het viaduct waar we doorliepen hadden we op een van de zijkanten allerlei teksten zien staan. Door Eva van Agtmaal, de dorpsdichter van Brummen, geschreven. Op de andere kant beelden van street-art kunstenares Rosalie de Graaf. 

Terug naar de B&B en nog maar even wat gedronken op zijn zelf aangelegde terras. ’s Avonds weer naar Het Schilderij. Dat was goed bevallen. We kozen unaniem voor de saté. Als bijgerecht kregen we stukjes appel in een saus van wat we denken vanille, yoghurt en room. De bediening mocht het echte recept niet geven ...