Donderdag 22 juli 2021

Na weer een ‘mooi ontbijtje’ pakten we in, omdat de volgende nachten in B&B Aan de Posbank zouden zijn, en vertrokken naar het eindpunt van traject 17 in Loenen. In Loenen, bijna op het punt dat door de navigatie werd aangegeven, zetten we de eerste auto neer. Op 50 meter afstand het bekende rood-witte logo op een verkeerspaal. Dit kon dus niet missen. De route vanuit Hoenderloo kende nog steeds klimmen en dalen. Na zo’n drie kilometer bereikten we Schenkenshul, de ‘Heuvel van Schenk’, met 80 meter het hoogste punt van het Trekvogelpad.

De route voerde verder door de heide van Klein Zwitserland en de Vrijenberg. We dronken koffie in een wegrestaurant aan de N788, de Arnhemseweg. We kwamen ook langs het beekje de Vrijenbergerspreng dat in 1875 gegraven werd om het Apeldoorns Kanaal van extra water te voorzien. We kwamen daarin twee watervallen tegen: De Kleine- en de Grote Waterval. De laatste trok veel bekijks. Deze watervallen zijn aangelegd om het grote hoogteverschil van de beek te overbruggen. Er is maar liefst een verval van 15 meter!

Watervallen van de Vrijenberger Spreng - Wikipedia

Aangekomen in Loenen waren we even de weg kwijt. Waar stond de auto? Gelukkig kwam een bejaard echtpaar te hulp. De man van 90, met stok en een duidelijke voorkeur voor gele kleding, gaf aan maar even met hem mee te wandelen. Het gevraagde punt zei hij, de Leeuwenbergweg was hier om de hoek. Maar daar stond de auto niet. Hoe kon dat? In het routeboekje was een alternatieve route aangegeven voor de broedtijd van de vogels. Wij hadden natuurlijk daarvan rood-witte logo gezien. Aan die verkorte route zou de auto moeten staan, wat inderdaad het geval bleek.  Met dank aan het echtpaar stapten we in en reden naar Dieren voor de B&B. Mooie goed voorziene kamers in de B&B, aardige eigenaar. Na even buiten gezeten te hebben en gebadderd gingen we op zoek naar eetcafé Het Schilderij, op loopafstand van de B&B. Lekker buiten gegeten in de tuin van het restaurant.